بیماری پارکینسون چیست ؟
روش های تشخیص
ازمایش ها
بیماری پارکینسون چیست؟
پارکینسون یک بیماری پیشروندهی عصبی است که عمدتاً بر حرکت تأثیر میگذارد. علت اصلی آن کاهش سطح دوپامین در مغز است که معمولاً به دلیل تخریب سلولهای عصبی در بخشی از مغز به نام سابستانسیا نیگرا (Substantia Nigra) رخ میدهد.
علائم شایع بیماری پارکینسون:
لرزش (تِرِمور)، بهویژه در دستها در حالت استراحت
سفتی عضلات (ریجیدیته)
کندی حرکات (برادیکینزیا)
اختلال در تعادل و راهرفتن
تغییر در حالت چهره (کاهش حالتهای چهره)
مشکلات نوشتاری یا گفتاری
تشخیص آزمایشگاهی بیماری پارکینسون
تشخیص بیماری پارکینسون بیشتر کلینیکی است و بر اساس بررسی علائم و معاینه عصبی انجام میشود، اما آزمایشهایی برای کمک به افتراق آن از سایر بیماریها یا پشتیبانی از تشخیص به کار میروند:
۱. تصویربرداری و بررسی عملکرد مغز:
DaTSCAN (اسکن گیرندههای دوپامین): بررسی کاهش فعالیت گیرندههای دوپامین.
MRI یا CT scan برای رد سایر بیماریهای مشابه (تومور، سکته، هیدروسفالی فشار طبیعی و ...).
۲. آزمایش خون (برای رد علل دیگر):
بررسی اختلالات متابولیک یا هورمونی (کمکاری تیروئید، مسمومیت با فلزات سنگین)
سطح سرولوژی مسمومیتها یا عفونتها
۳. نشانگرهای زیستی (Biomarkers) در حال بررسی:
در حال حاضر، هیچ آزمایش خون یا مایع مغزی نخاعی (CSF) قطعی برای تشخیص پارکینسون در دسترس عمومی نیست، اما پژوهشهایی برای یافتن بیومارکرها (مثل آلفا-سینوکلئین فسفریله در CSF یا خون) در حال انجام است.
۴و تست پاسخ به لوودوپا:
اگر علائم بیمار به داروی لوودوپا پاسخ دهند، میتواند نشانهای قوی برای پارکینسون باشد.